बकेट लिस्ट रिव्ह्यू

‘श्रेयस’ची थाळी
-------------------

फर्स्ट थिंग फर्स्ट. माधुरीला ‘बकेट लिस्ट’मध्ये मधुरा साने म्हणून पाहणं हा एक सुखद, प्रेक्षणीय अनुभव आहे. किंबहुना ती अशी पडद्यावर तिचा खळाळता चेहरा घेऊन वावरते, तेव्हा सगळं काही विसरायला होतं. माधुरीचं वय आज ५१ आहे. यात तिनं ४१ वर्षांच्या गृहिणीची भूमिका साकारली आहे. फेअर इनफ! ती चाळिशीचीच दिसते, वाटते. अगदी अपवादात्मक प्रसंगांत तिचं वय दिसतं, जाणवतं. पण तेवढं थोडं नजरेआड केलं, तर तिला या मराठी चित्रपटात वावरताना पाहणं ही ‘ट्रीट’ आहे, यात शंका नाही.
माधुरी दीक्षितच्या संपूर्ण कारकिर्दीचा विचार केला, तर ती प्रेक्षकांना एवढी का आवडते, हे सहज लक्षात येतं. नृत्यनिपुणता आणि कमालीचं सेक्स अपील यामुळं ती सर्वांना, विशेषत: पुरुष प्रेक्षकांना भावायची. या दोन गोष्टींपलीकडं विचार करू शकणाऱ्यांना तिचं खळाळतं, निर्मळ हसू मोहवायचं. अभिनयसम्राज्ञी वगैरे ती कधीच नव्हती. ती स्वत:ही असा दावा करणार नाही. माधुरी म्हणजे स्मिता किंवा दीप्ती नवल, गेला बाजार शबाना आझमी किंवा अगदी सोनाली कुलकर्णीही नव्हे. आपल्याला लोक आपल्या अभिनयासाठी ओळखत नाहीत, हे तिला नीटच माहिती आहे. आणि स्वत:च्या मर्यादांची जाणीव असणारे लोकच अपंरपार यश मिळवू शकतात, यात वाद नाही.
त्यामुळं मराठी चित्रपटात पदार्पण करताना तिनं पुण्यातल्या प्रभात रोडवर टुमदार बंगल्यात राहणाऱ्या सान्यांच्या सुनेची भूमिका स्वीकारावी, हे एकूण तिच्या आत्तापर्यंतच्या लौकिकाला साजेसंच झालं. एकदा का माधुरीची म्हणून ही जी चौकट आहे, ती मान्य केली, की मग पुढं तिच्याबाबत, तिच्या चित्रपटाबाबत, तिच्या अभिनयाबाबत, तिच्या नृत्याबाबत, तिच्या वयाबाबत (म्हणजे वयावर केलेली मात अशा अर्थानं) चर्चा करता येते.
‘बकेट लिस्ट’ हा तेजस प्रभा विजय देऊस्कर या तरुण दिग्दर्शकानं दिग्दर्शित केलेला चित्रपट निवडताना माधुरीनं अत्यंत हुशारीनं भूमिकेची निवड केली आहे, हे जाणवतं. म्हणजे मराठीत पहिल्यांदाच भूमिका करताना, तीही ५१ व्या वर्षी, तिनं अगदी सेफ सेफ खेळी खेळली आहे. प्रभात रोडवर राहणाऱ्या उच्चवर्गीय सान्यांची सून साकारणं म्हणजे माधुरीला वेगळं काहीच करायचं नव्हतं. ती जशी आहे, तसंच दिसायचं, राहायचं, बोलायचं होतं. ते तिनं यात सहजतेनं केलंय. याशिवाय दुसरा भाग म्हणजे या सिनेमाची कथा तरुणाईशी जोडून घेणारी आहे. माधुरी हिंदी चित्रपटसृष्टीत सुपरस्टार होती, तो काळ ‘तेजाब’ ते ‘पुकार’ (म्हणजे १९८८ ते २०००) असा धरला, तर २००० मध्ये जन्मलेली पिढी आज प्रौढ झाली आहे. त्यांच्यासाठी माधुरी म्हणजे इतिहासातील एक स्टार आहे. अशा पिढीशी जोडून घेणारी कथा निवडणं हे माधुरीनं जाणीवपूर्वकच उचललेलं पाऊल असावं. ते तसं असेल, तर तिच्या हुशारीला सलाम!

तिसरी गोष्ट म्हणजे यात ती ‘बकेट लिस्ट’ पूर्ण करताना माधुरीला थोडा फार अभिनयाला वाव आणि बरंचसं भावखाऊ, टाळ्याखाऊ असं फुटेज मिळालं आहे. हार्ले डेव्हिडसन चालवण्यापासून ते पबमध्ये दारू पिऊन आऊट होण्यापर्यंत सगळ्या गोष्टी तिला यात करायला मिळाल्या आहेत. त्या तिनं तिच्या नेहमीच्या ढंगात, जोरदारपणे सादर केल्या आहेत, यात वाद नाही. तिच्यातल्या नृत्यनिपुण अभिनेत्रीला वाव देण्यासाठी यात नृत्याचीही योजना आहे, तसंच हिरोबरोबर परदेशी लोकेशनवर शूट झालेलं, आणि वीस वर्षांपूर्वीच्या माधुरीची किंचित झलक दाखवणारं एक रोमँटिक इ. इ. गाणंही यात आहे. थोडक्यात, ही ‘बकेट लिस्ट’ म्हणजे ‘श्रेयस’ची थाळी आहे. ती आपल्याला आवडतेच. पण आता (आपलं!) वय वाढल्यामुळं आपण ती पूर्वीसारखी रेमटून खाऊ शकत नाही.
चित्रपटाची कथा इंटरेस्टिंग असली, तरी यापूर्वी पडद्यावर आलीच नाही, असं नाही. या त्या त्या स्वरूपात आपण ती पूर्वी पाहिलेली आहे. माधुरीचं चित्रपटात होणारं पहिलंच दर्शन ऑपरेशन थिएटरमधलं व अगदीच नॉन-ग्लॅमरस आहे. त्याऐवजी दुसऱ्या एखाद्या प्रसंगानं तिची एंट्री झाली असती, तर बरं झालं असतं, असं वाटत राहतं. चित्रपटात माधुरी सहजतेनं वावरली आहे. तिचं मराठी काही काही वेळा किंचित कृत्रिम वाटतं, हे मात्र खरंय. मात्र, ज्या ज्या वेळी ती साध्या साडीत वावरलीय तेव्हा ती फार सुंदर दिसली आहे. एकदा ती नऊवारी आणि नथ वगैरे घालून येते, तेव्हा तर अप्रतिम दिसली आहे. तिच्या मुलीबरोबरचा एक ट्रॅक अनावश्यक मोठा झाला आहे. रात्री अचानक ती तोंडात बोटं घालून शिट्टी मारते, तो प्रसंग जमलेला आहे. बॉयफ्रेंडला किस करण्याचा प्रसंगही धमाल... त्याचबरोबर पबमधला प्रसंग ‘ओव्हर द टॉप’ झाला असूनही फार खुलत नाही. या दृश्यात तर साक्षात रणबीर कपूर आहे, तरीही!

यात माधुरीचा नायक म्हणून झळकला आहे सुमीत राघवन. सुमीतनं त्याचं काम उत्तमच केलंय, पण काही झालं तरी तो माधुरीचा नायक म्हणून पटत नाही. निदान मला तरी पटला नाही. (त्याच्या जागी कोण असतं, तर चाललं असतं, याचा फार विचार करूनही उत्तर सापडलं नाही. फार तर सचिन खेडेकर शोभला असता. तर ते असो.)
बाकी वंदना गुप्ते, रेणुका शहाणे, प्रदीप वेलणकर, ईला भाटे आदींनी आपापली कामं चांगली केली आहेत. रेणुका शहाणेच्या मुलाचं काम करणाऱ्या मुलानं तो एक नकारात्मक ॲटिट्यूड चांगला दाखवला आहे.
सगळ्यांत बेस्ट काम केलंय ते शुभा खोटे यांनी. शुभा खोटेंच्या पणजीनं जबरदस्त हशे वसूल केले आहेत. एक नंबर!
बाकी संगीत चांगलं आहे, पण लक्षात राहत नाही.
तेव्हा माधुरीसाठी एकदा तरी ही ‘श्रेयसची थाळी’ चाखायला हरकत नाही.
---

दर्जा - साडेतीन स्टार
---